ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ( 5ο Μέρος)
“ΠΩΣ ΕΖΗΣΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΚΟΙΛΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ”
ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΒΕ ΚΟΖΑΝΗΣ 1983-1988
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ
1H ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ
Σκέψεις για οργάνωση έκθεσης τοπικών προϊόντων ή εκθετηρίου, σαν εναλλακτική λύση, υπήρχαν από την εποχή, ακόμη, από το 1978.
Μάλιστα, είχα αποστείλει, στον τοπικό τύπο, επιστολή με τους προβληματισμούς, σε μια σειρά θεμάτων, που έπρεπε να ασχοληθεί το ΕΒΕ, προκειμένου να αποφύγουμε τις συνέπειες της ένταξης, σε μια μεγάλη αγορά που ήταν αυτή της ΕΟΚ.
Οι σκέψεις για την ανάγκη του νέου εγχειρήματος, που θα ήταν η δημιουργία, πια, σε μόνιμη βάση στην Κοζάνη(1) ενισχύθηκαν από τα λόγια του επισκέπτη από την Κοζάνη,στην έκθεση της Θεσσαλονίκης με τον ΕΟΜΜΕΧ .
Ήταν φανερό πια, ότι και οι ίδιοι οι Κοζανίτες, αγνοούσαν τα πράγματα που παραγόταν στην περιφέρεια μας. Κάτι έπρεπε να γίνει, ώστε τα προϊόντα του ιδιωτικού τομέα να γίνουν γνωστά, γεγονός, που θα ανέβαζε την ζήτηση των προϊόντων του και κατά συνέπεια την απασχόληση, που βλέπαμε ότι άρχιζε να παίρνει αρνητική τροπή, οδηγώντας όλο το εργατικό δυναμικό σε απασχόληση στην ΔΕΗ .Φέραμε το θέμα προς συζήτηση και προβληματισμό στο Δ.Σ. του ΕΒΕ, μέσα στο 1983, μετά την εμπειρία της Θεσσαλονίκης και την απόλυτη επιτυχία της.
Μέσα στο συμβούλιο υπήρχαν 2 απόψεις, που είχαν να κάνουν με τον χρόνο που πρέπει να δημιουργούνται οι εκθέσεις. Η μια ήταν της Διοικούσας Επιτροπής, που έλεγε ότι προκειμένου να βοηθήσεις τις επιχειρήσεις, να αναπτυχθούν, βοήθησε τις, δίνοντας τον τρόπο να προβάλουν το προϊόν. Αυτό, όμως προϋπόθετε τη δεδομένη ποιότητα του προϊόντος, έτσι ώστε να αναπτυχθεί η ζήτησή του, η οποία θα οδηγούσε και στην ανάπτυξη. Προβολή μπορεί να υπάρξει και μέσω εκθέσεων, οι οποίες πιο εύκολα και πιο γρήγορα συγκεντρώνουν κόσμο, για να ενημερωθεί για οποιοδήποτε προϊόν. Είναι μεγάλες “βιτρίνες”, που προωθούν τις πωλήσεις.
Υπήρχε και η άλλη άποψη που έλεγε ότι, αν δεν έχεις ανεπτυγμένη βιοτεχνία ή βιομηχανία, δεν μπορείς να προχωρείς σε προβολή προϊόντων. Και αυτό,γιατί μπορεί να’ ρθει στιγμή που να μην μπορείς να εξυπηρετήσεις, λόγω ελλείψεως εμπορευμάτων την στιγμή της ζήτησης και όλη η προσπάθεια να πάει χαμένη. Αυτή η άποψη εκφραζόταν, κυρίως από ένα μέρος της αντιπάλου πλευράς, στις εκλογές για την προεδρία, του κ. Ελευθεριάδη.
Εμείς επιμείναμε για την ορθότητα της θέσης μας, αντιπαραβάλλοντας την παροιμία,’το αγώγι ξυπνά τον αγωγιάτη” και κατά συνεπεία όταν αυξηθεί η ζήτηση θα ρθει και η ανάπτυξη. Τελικά, επικράτησε, κατά πλειοψηφία η άποψή μας και έτσι προχωρήσαμε την δημιουργία της 1ης έκθεσης των προϊόντων μας στη Κοζάνη πλέον.
2. Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ
Έπρεπε να βρούμε ένα χώρο που να καλύπτει κάποιες προϋποθέσεις, έτσι ώστε στήνοντας την πρώτη έκθεση να έχει και συνέχεια. Μια έκταση, που το μέγεθός της, να είναι τέτοιο ώστε να παρέχεται η δυνατότητα ανάπτυξης και άλλων δραστηριοτήτων. Έπρεπε να βρούμε ένα χώρο, προσβάσιμο και με προοπτικές τέτοιες, ώστε η έκθεση να έχει μέλλον και επί πλέον ένα χώρο που να απαλύνει τις ανταγωνιστικές τάσεις, που υπήρχαν και δυστυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσα στις δυο μεγάλες πόλεις του νομού μας.
-Τάσεις που δυστυχώς συνετέλεσαν, ώστε να χαθούν αρκετά πράγματα από την περιοχή .Γράφω φυσικά για τον ακατανόητο ανταγωνισμό που υπάρχει ανάμεσα στην Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα, που εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα. Τι να πρώτο-αναφέρω; Το εργοστάσιο της ΑΕΒΑΛ ή τις άγριες κόντρες Άρη και Ολυμπιακού Κοζάνης,τις αντιδράσεις για την ίδρυση του Πανεπιστημίου στην Κοζάνη και άλλα πολλά.-
Διερχόμενος μια μέρα από τα Κοίλα Κοζάνης, παρατήρησα κάποιες παλιές κατασκευές του κτηνοτροφικού σταθμού. Τότε, σκέφτηκα ότι δεν θα ήταν άσχημα,ο σταθμός, που είχε μια σημαντική ιστορία στην εγκατάσταση και προσφορά στους Πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής, να διατήρησει τον βασικό του χαρακτήρα, αλλά ταυτόχρονα, δίπλα από αυτόν ή στην πάνω πλευρά να γίνουν εκθεσιακές εγκαταστάσεις.
Έτσι, και τα κτίρια θα σωζόταν, αλλά και οι σκοποί μας θα επιτελούνταν. Επί πλέον, βρισκόταν στον άξονα Κοζάνης-Πτολεμαΐδας, πιο κοντά, βέβαια, στην Κοζάνη, αλλά, ουσιαστικά, από απόψεως χρόνου μετάβασης η διάφορα μεταξύ των δυο πόλεων ήταν ελάχιστη. Βέβαια, ιδανικό σημείο, θα αποτελούσε το λεγόμενο “14”, που τοποθετείται στην Ποντοκώμη, αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό.
Ένα πλεονέκτημα του συγκεκριμένου χώρου, εκείνη την στιγμή, ήταν ότι δεν θα σπαταλούσαμε χρόνο, με ιδιαίτερες κατασκευές, καθώς ,δίπλα, υπήρχε το νεότευκτο, διώροφο δημοτικό σχολείο, με αρκετά μεγάλο προαύλιο χώρο(2). Μετά από συζήτηση και παρέμβαση του Νομάρχη, επισκέφθηκα το σχολείο, με τη συνοδεία του τότε, επιθεωρητή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, κ. Λαμπρέτσα. Απεκόμισα τις καλύτερες εντυπώσεις. Το σχολείο είχε ευρύχωρες αίθουσες ,2 ορόφους με 2 σκάλες, που κάλυπταν τους όρους ασφαλείας, σε περίπτωση τυχαίας αναστάτωσης στον πάνω όροφο και με 2 μεγάλα σαλόνια, 1 σε κάθε όροφο, όλους τους βοηθητικούς χώρους και επιπλέον, δυο εξόδους. Η περίφραξη του ήταν άριστα κατασκευασμένη, με τοίχο και σιδερένια κάγκελα και 3 εισόδους. Ιδανικό! Επιπλέον, ήταν ελεύθερο για 2 ,5 μήνες, το καλοκαίρι, οπότε δεν θα αποτελούσαμε εμπόδιο στη λειτουργία του.
Στο υποσυνείδητο μου, υπέβοσκε και ένας ακόμη λόγος, που ήταν η αύρα, που ενέπνεε ο χώρος του κτηνοτροφικού σταθμού Κοίλων, μέσα από τις παιδικές μου αναμνήσεις.
Στο χώρο εκείνο γύρω στα 1951-52, η Διεύθυνση Γεωργίας του νομού μας, είχε διοργανώσει έκθεση, την οποία είχα επισκεφθεί, με τον παππού μου, όντας παιδί ακόμα. Μάλιστα, τότε είχα μείνει εντυπωσιασμένος, από κάποιες, τεράστιες ρόκες καλαμποκιού-που προφανώς ήταν ομοιώματα, αλλά τότε μου φάνταζαν αληθινές-.Χρόνια αργότερα, έμαθα, σε μια συζήτηση, με τον γεωπόνο και βουλευτή Γ. Βαγιάτη, ότι εκείνος είχε οργανώσει τις εκθέσεις, όντας στην γεωργική υπηρεσία της Κοζάνης.
3. Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΕΚΘΕΣΕΩΣ
Όταν, αρχές Μαΐου, λάβαμε την οριστική απόφαση, να στήσουμε την έκθεση, ο χρόνος που απέμεινε ήταν ελάχιστος, για μια τέτοια διοργάνωση.
Πριν απευθυνθώ στον Νομάρχη οργάνωσα μια οικογενειακή εκδρομή με την γυναίκα μου,τα παιδιά μου και τη γεωπόνο, αδερφή μου, στη Λαμία, που ήταν γνωστή για την οργάνωση της “Πανελλήνιας Γεωργικής Έκθεσης”.
Η Λαμία είχε το όνομα και είχε καθιερωθεί μετά από πολλές προσπάθειες που είχαν ξεκινήσει από το 1958 σαν ιδέα, μιας σύγχρονης μορφής προβολής των προϊόντων του Νομού, σε αντικατάσταση της ανοιξιάτικης εμποροπανήγυρης. Μόλις, το 1966 αποφασίζεται, στη Νομαρχία Φθιώτιδος, με τη συμμετοχή όλων των Εμπορικών Οργανώσεων, συλλόγων και πολιτικών, να λειτουργήσει γεωργική έκθεση, σε ιδιωτικό χώρο, υπό την επιμέλεια & εποπτεία της Διεύθυνσης Γεωργίας και της Νομαρχίας. Τελικά, το Μάιο του1967, εγκαινιάζεται η “1η Γεωργική Έκθεση”, σε μισθωμένο χώρο, στο βόρειο τμήμα της πόλης, στην οποία συμμετείχαν εκθέτες απ όλο τον ελλαδικό χώρο.
Είχα, βέβαια, προσλαμβάνουσες παραστάσεις, από την έκθεση Θεσ/νίκης, αλλά και αντίστοιχες από εκθέσεις της Ιταλίας, που είχα επισκεφθεί, για επαγγελματικούς λόγους. Βέβαια, η θέαση μιας έκθεσης είναι διαφορετική, όταν πρόκειται για δουλειά απ’ ότι όταν πρόκειται για τη διοργάνωση από μέρους σου.
Η επίσκεψη δεν με ενθουσίασε. Υπήρχαν και κάποια περίπτερα από υπηρεσίες -λούνα παρκ, πέραν των εκθετών, ενώ ο χώρος ήταν απέραντος, με καλή ηλεκτροδότηση και καλά περιφραγμένος. Η χρονιά, που την επισκεφθήκαμε ήταν η 17η, αλλά δυστυχώς, την ημέρα εκείνη, ήταν κλειστή.
4 Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΙ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΑΡΧΗ Θ.ΧΑΛΑΤΣΗ
Επιστρέφοντας από τη Λαμία, επισκέφθηκα τον Νομάρχη και του μίλησα για την απόφαση μας. Αναρωτήθηκε για το πότε υπολόγιζα να λειτουργήσει η έκθεση και τον ενημέρωσα για τους περιορισμούς, που υπήρχαν, τόσο από το χρόνο λειτουργίας των σχολείων, όσο και από το νόμο, που ήθελε να προστατέψει την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, από οργάνωση εκθέσεων, σε άλλες περιοχές της Μακεδονίας.
Του είπα την ημερομηνία…1η Σεπτεμβρίου: “Μα πότε θα προλάβεις; Αυτά θέλουν περισσότερο χρόνο”,μου απάντησε. Άνθρωπος πιο ψύχραιμος και νηφάλιος έβλεπε, πιο υπεύθυνα, αυτό που πηγαίναμε να κάνουμε Του εξήγησα ότι ο χρόνος είναι πρόβλημα αν όμως μου έλυνε το άλλο πρόβλημα, που είναι η γραφειοκρατία μου έφθανε. Στην απορία του πώς θα γινόταν αυτό, του ανταπάντησα ότι ”όπου θα πηγαίνω θα λέω με έστειλε ο Νομάρχης προκείμενου να γίνεται πιο γρήγορα αποδεκτή η κάθε ενέργεια μου εσύ δεν θα ξέρεις τι είπα, αν όμως κάποιος σε πάρει τηλέφωνο και σε ρωτήσει αν τον έστειλες εσύ θα λες, ναι εγώ τον έστειλα!”. Γέλασε συγκαταβατικά, με αποκάλεσε τρελό και μου είπε ”προχώρα”.
Κάποιες στιγμές στην όλη προσπάθεια έγινε αυτό που είχα προβλέψει και ρωτήθηκε επιβεβαιώνοντας την δήθεν εντολή του για ενέργειες μου.
Στη συνέχεια βάλαμε το θέμα στο Νομαρχιακό συμβούλιο, τόσο για την παραχώρηση του σχολείου όσο και την συμμετοχή του στην συνδιοργάνωσή και συζητήσαμε το ποσό που θα μπορούσε να συμβάλει για αυτή την προσπάθεια και το οποίο ήταν οι 50000 δραχμές. Όλα έγιναν ομόφωνα αποδεκτά και άρχισε ένας αγώνας δρόμου, για να προλάβουμε να είμαστε έτοιμοι την ημερομηνία που ορίσαμε.
Όλα έπρεπε να οργανωθούν σωστά, εφαρμόζοντας πάντα ό,τι ορίζει ο νόμος, για την οργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων, έτσι ώστε να υπάρχει επιτυχία στην πρώτη έκθεση που θα την οδηγούσε σε μακροημέρευση.
Έπρεπε, ταυτόχρονα, να κάνουμε προσπάθεια να εξασφαλίσουμε το υπόλοιπο ποσό που ήδη μας είχε υποσχεθεί το Νομαρχιακό συμβούλιο, που το είχαμε προϋπολογίσει στην Δ.Ε.
Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ
ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥ ΕΒΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ
Εκείνο το καιρό το επιμελητήριο δεν είχε σταθερούς πόρους, η εγγραφή δεν ήταν υποχρεωτική, αλλά ούτε η συνδρομή. Εγγραφόταν μόνο, όσοι έκαναν εξαγωγές(3) ή όσοι συμμετείχαν σε διαγωνισμούς του δημοσίου, με αποτέλεσμα τα χρήματα που εισέπραττε, να φθάνουν μονάχα για την μισθοδοσία των υπάλληλων. Υπήρχε, βέβαια και μια μικρή επιχορήγηση από το Υπουργείο Εμπορίου. Το αποθεματικό βρισκόταν κάπου στα 9 εκ.δρχ και έσοδα. Κατά μέσο όρο δεν ξεπερνούσαν το χρόνο τα 3εκ.Το ποσό που χρειαζόταν να καλυφθούν η μισθοδοσία και οι ασφαλιστικές εισφορές των υπαλλήλων ξεπερνούσε τα 5 εκ.
Εκτιμήσαμε ότι μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ένα μικρο ποσό από το αποθεματικό, τόσο, που σε καμιά περίπτωση δεν θα επηρέαζε την κάλυψη της μισθοδοσίας των υπαλλήλων και των άλλων λειτουργικών αναγκών.
Δύσκολα τα πράγματα αλλά ήμασταν αισιόδοξοι, ότι η σωστή δραστηριότητα θα έφερνε κόσμο στο ΕΒΕ, με αποτέλεσμά οποιοδήποτε ποσό χρησιμοποιήσουμε, θα έμπαινε γρήγορα στην θέση του από την αύξηση των εσόδων.
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Απευθυνθήκαμε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, το οποίο και με την προτροπή του Νομάρχη μας προσέφερε 500.000 δρχ όπως ήδη προαναφέραμε
ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Απευθυνθήκαμε στις τράπεζες, που υπήρχαν στην Κοζάνη η ανταπόκριση δεν ήταν, βέβαια η αναμενόμενη αλλά κάποιες από αυτές μας συμπαραστάθηκαν.
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΕΣ
Αναζητήσαμε εθελοντές ανάμεσα σε προσωπικούς φίλους δικούς μου, αλλά και άλλων μελών του Δ.Σ. και βρήκαμε αρκετούς, που μας βοήθησαν με διαφόρους τρόπους, σε όλη την διάρκεια λειτουργίας της έκθεσης.
ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΕΚΘΕΤΩΝ
Καθώς δεν θέλαμε να επιβαρύνουμε τους έκθετες, μιλήσαμε για ένα ποσό, που να μη ξεπερνά τις 10.000 δρχ, κατά εκθέτη, άλλα το αφήσαμε στην καλή τους προαίρεση, εξηγώντας όμως την δύσκολη οικονομική κατάσταση, με την οποία ξεκινούσαμε αυτή την προσπάθεια.
Είχαμε σκοπό και το κάναμε.,να αναζητήσουμε σε όλο το νομό Κοζάνης. ανθρώπους που είχαν επιχειρήσεις ή κατασκεύαζαν καινοτόμα πράγματα, εκείνη την εποχή και αν υπήρχαν δυσκολίες οικονομικές να μη τους επιβαρύνουμε.
ΚΑΛΥΨΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
Θεωρούσαμε αναγκαίες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις ,για πολλούς λόγους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και η προβολή της δουλειάς των διαφόρων σωματείων της περιοχής .Απευθυνθήκαμε στον Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών και από τότε πρόεδρο Κ.ΣΙΑΜΠΑΝΟΠΟΥΛΟ και το Δ.Σ. βρήκαμε άμεση ανταπόκριση, χωρίς καμία επιβάρυνση.
ΔΗΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
Ζητήσαμε την κατασκευή εξέδρας κάτι που έγινε αποδεκτό αμέσως
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Είχαμε ανάγκη φύλαξης των εμπορευμάτων μιας και στην έκθεση θα υπήρχαν πράγματα αξίας και σε καμιά περίπτωση, δεν έπρεπε να αρχίσουμε με απώλεια οποιουδήποτε εμπορεύματος. Το πρόβλημα εντοπιζόταν, κυρίως, τις βραδυνές ώρες, κάτι που λύθηκε γρήγορα με την πρόθυμη προσφορά της ελληνικής αστυνομίας, η οποία διέθεσε προσωπικό και τις βραδυνές αλλά και τις ώρες λειτουργίας της έκθεσης. Έτσι αποφασίσαμε να προσφύγουμε στην συνδρομή, τις ώρες λειτουργίας, ενός μόνο ατόμου.
Ο ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
Ζητήσαμε την βοήθεια από τον έντυπο τύπο της περιοχής Κοζάνης και Πτολεμαΐδας και το Ραδιόφωνο της ΕΡΤ, για να γίνει γνωστή η προσπάθεια μας και είχαμε την αμέριστη στήριξη τους. Μάλιστα, δημοσιεύματα μας, η ανακοινώσεις, που υπέκρυπταν εμφανώς και διαφήμιση, ουδέποτε απορρίφθηκαν και έμπαιναν πάντοτε χωρίς να υπάρχει καμιά απαίτηση από τον ΧΡΟΝΟ, το ΘΑΡΡΟΣ, την ΑΙΧΜΗ, την ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, την ΕΟΡΔΑΙΚΗ κ .α, αλλά και τον ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ της ΕΡΑ στην Κοζάνη.
Ενώ είχαμε αποφασίσει την διοργάνωση της έκθεσής και προσπαθούσαμε να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα.
Στο τέλος Ιουλίου είχαμε την την αναγγελία μια απροσδόκητης επίσκεψης , αυτής του τότε υπουργού Εμπορίου Β. Κεδίκογλου.****
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΣΤΟ ΕΒΕ ΚΟΖΑΝΗΣ
-Ο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ
Εκείνο το διάστημα, ο τότε υπουργός Εμπορίου Β. Κεδίκογλου, αντιμετωπίζοντας πρόβλημα με την καθιέρωση νέων μέτρων στην αγορά, που χτυπούσαν την κερδοσκοπία των μεγάλων επιχειρήσεων και διαβλέποντας ότι, ενδεχόμενα, να είναι αυτός το εξιλαστήριο θύμα, άρχισε περιοδείες σε ολόκληρη την Ελλάδα, επισκεπτόμενος τα επιμελητήρια.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις μέσω των κεντρικών επιμελητηρίων είχαν επηρεάσει πολλά μικρότερα επιμελητήρια και η κατάσταση ήταν δύσκολη.
Όταν ήρθε, λίγες μέρες μετά, στην συνεδρίαση του ΕΒΕ, που ορίσθηκε για αυτό τον σκοπό και άρχισε η συζήτηση, εντυπωσιάστηκε από τις θέσεις των μελών του επιμελητηρίου, οι οποίοι σε λίγες περιπτώσεις, επισήμαιναν την αστοχία κάποιων μέτρων, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις πήραν την θέση του .
Έσκυψε στο αυτί μου και μου λέει ,”πολλούς δικούς μας έχεις εννοώντας ότι άνηκαν στο χώρο του ΠΑΣΟΚ” του απήντησα ότι θα του εξηγούσα αργότερα.
Και, όταν αργότερα του εξήγησα, ότι εμείς χωρίς να περιμένουμε την επίσκεψη του έχουμε διεξοδικά συζητήσει τα μέτρα και είδαμε θετικά και αρνητικά και ότι αυτοί που μιλούσαν κάθε άλλο παρά στο Πασόκ άνηκαν, αλλά ήταν άνθρωποι που δεν είχαν παρ ωπίδες και έβλεπαν μόνο το συμφέρον των μικρομεσαίων μελών του ΕΒΕ, έδειξε έκπληξη και μου ζήτ να για τις θέσεις μας αυτές. Προφανώς, είχε αντιληφθεί το κίνδυνο που διέτρεχε και ότι αυτός θα ήταν και το εξιλαστήριο θύμα. Δυστυχώς, 2 μήνες αργότερα οι φόβοι του επαληθεύτηκαν και απομακρύνθηκε από το υπουργείο Εμπορίου.
Εν τω μεταξύ, η συζήτηση εκείνη την ημέρα συνεχίσθηκε και συζητώντας πλέον τα δικά μας προβλήματα και προγραμματισμούς ,βάλαμε επί τάπητος το θέμα της έκθεσης. Του δώσαμε στοιχεία για την τοπική οικονομία, τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζουμε, την προηγηθείσα επιτυχημένη έκθεση, με τον ΕΟΜΜΕΧ και την ανάγκη ενίσχυσης της τοπικής αγοράς.
Μας ρώτησε το κόστος προϋπολογισμού, του το είπαμε ότι ανέρχονταν στα 4 εκατομμύρια δραχμές και αμέσως μας υποσχέθηκε, ότι το υπουργείο θα καλύψει τη μισή δαπάνη, αλλά και ότι θα ήταν παρόν στα εγκαίνια, που θα γινόταν σε 25μέρες.
Ο λόγος του κρατήθηκε, ως προς την αποστολή των χρημάτων. αλλά ένα απρόοπτο εμπόδιο εμφανίσθηκε, για την πραγματοποίηση της δεύτερης υπόσχεσης, την παρουσία του στα πρώτα εγκαίνια. Με ενημέρωσε τηλεφωνικώς, για ένα έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, την ώρα των εγκαινίων αλλά μου υποσχέθηκε ότι θα ρθει οπωσδήποτε κατά την διάρκεια της έκθεσης, υπόσχεση που υλοποίησε, και μάλιστα μίλησε, με τα καλύτερα λόγια για την έκθεση, πριν την επιστροφή του στην Αθήνα.
Τα εγκωμιαστικά λόγια δεν τα είπε, μόνο στο χώρο της έκθεσης, αλλά από ότι αργότερα μου είπε ο Διευθυντής του ΕΒΕ Θεσσαλονίκης που τον συνόδευσε, μέχρι το ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ για να αναχώρησή στην ΑΘΗΝΑ, αλλά και ιδιωτικά, καθώς του είπε ότι ”αν είχαμε στην Ελλάδα 2η 3 επιμελητήρια σαν της Κοζάνης η Ελλάδα θα μπορούσε να προχώρησει πολύ μπροστά”.
Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ
Η επιλογή της ημερομηνίας που θα διεξαγόταν η 1η έκθεση έμπαινε πλέον σε κάποιους περιορισμούς.
Ο πρώτος περιορισμός ήταν, όπως προανέφερα η λειτουργία του σχολείου. Ήταν αυτονόητο ότι σε καμιά περίπτωση, δεν έπρεπε να την διαταράξουμε. Έτσι, ο χρόνος αυτός έπρεπε να βρίσκεται ανάμεσα στις αρχές του Ιούλη και στις 15 Σεπτεμβρίου.
Υπήρχε και δεύτερος περιορισμός που δεν ήταν άλλος από ένα νόμο που ίσχυε από χρόνια, που απαγορευόταν η διεξαγωγή οποιασδήποτε έκθεσης, κατά την διάρκεια λειτουργίας της έκθεσης Θεσσαλονίκης, αλλά και μια εβδομάδα πριν(δεν ενθυμούμαι αν ο περιορισμός επεκτεινόταν και μετά).
Βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσαμε να κάνουμε έκθεση, από τις αρχές του Ιουλίου έως στις 20 Αυγούστου, καθώς οι καλοκαιρινές διακοπές απομακρύνουν πολύ κόσμο άπω την περιφέρεια και τις πόλεις της Δ. Μακεδονίας και όχι μόνο, Ανασταλτικός παράγοντας ήταν και η πιθανή εμφάνιση ακραίων υψηλών θερμοκρασιών.
Επιπλέον, θέλαμε η ημερομηνία να πλησιάζει τις τοπικές εμποροπανηγύρεις ,που γίνονται κάθε χρόνο με τον τίτλο ”ΝΙΑΜΕΡΟΙ”, γιατί πιστεύαμε ότι έπαψε ο λόγος ύπαρξης τους και έπρεπε να αντικατασταθούν με κάτι καλύτερο. Η κατάργηση τους θα αποτελούσε μεγάλο λάθος. Ποτέ μια παραδοσιακή εκδήλωση που είναι ριζωμένη στην ψυχή του κόσμου, εδώ και αιώνες, δεν επιτρέπεται με οποιοδήποτε τρόπο να διαγραφεί, αλλά σίγουρα αν μπορεί να αντικατασταθεί, αυτό θα είναι με κάτι ανάλογο και πολύ καλύτερο.
Οι ”ΝΙΑΜΕΡΟΙ”, ανά την Δ. Μακεδονία και όχι μόνο, προσέφεραν έργο τους παλιούς καιρούς, όταν η αγορά δεν ήταν οργανωμένη, οι δρόμοι ήταν ανύπαρκτοι, η μεταφορά των εμπορευμάτων δύσκολη και οι καταναλωτές έπρεπε να προμηθευτούν τα αναγκαία για το ξεπέρασμα του χειμώνα μαζικά.
Επιπλέον, ήταν η αγορά που, πρώτες ύλες των μικρών βιοτεχνιών ερχόταν από παντού, για να διατεθούν προς πώληση. Και σήμερα,(2014) αλλά και τότε (1984) οι λόγοι αυτοί δεν συνέτρεχαν και κατά την άποψή η λειτουργία της, μόνο κακό, έκανε στις τοπικές επιχειρήσεις .
Εκτός από τον χρόνο έναρξης έπρεπε να επιλέξουμε και την διάρκεια της έκθεσης, λαμβάνοντας υπόψιν πάντοτε τους παραπάνω περιορισμούς Επελέγησαν οι 8 ημέρες. Αυτό έγινε για να έχουν οι επισκέπτες στην διάθεση τους 2 σαββατοκύριακα και μάλιστα το Σεπτέμβρη, καθώς είναι ένας μήνας με βροχοπτώσεις, κάτι που θα ήταν επιζήμιο για την όλη προσπάθεια αν έχοντας μόνο ένα σαββατοκύριακο έβρεχε.
Έτσι καταλήξαμε στην ημερομηνια1/9/1984-9/9/1984.
Η ημέρα των εγκαινίων ήρθε με πάρα πολλούς κόπους και προσπάθεια και όλοι περιμέναμε το τελικό αποτέλεσμα
***Βασίλης Κεδίκογλου
Ο Βασίλης Κεδίκογλου (γενν. Ιστιαία, Εύβοιας στις 15 Απριλίου 1932), σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) και παρακολούθησε σεμινάρια πάνω σε οικονομοτεχνικά θέμα.
Διετέλεσε επί σειρά ετών βουλευτής Ευβοίας, εκλεγμένος με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) και διετέλεσε υπουργός σε δυο κυβερνήσεις του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια της Εύβοιας στις βουλευτικές εκλογές του 1977. Στην συνέχεια, επανεκλέχθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 1981 ενώ στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό των Ανδρέα Παπανδρέου, διετέλεσε υπουργός Εμπορίου από τις 8 Φεβρουαρίου 1984 έως τις 21 Σεπτεμβρίου 1984 Λίγες μέρες μετά την επίσκεψη στην έκθεση μας
Δεν έμεινε στη θέση του πάνω από επτά μήνες, καθώς συγκρούστηκε με μεγάλες επιχειρήσεις, κυνηγώντας την κερδοσκοπία που γινόταν τόσο σε βάρος των καταναλωτών, όσο και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που συνεργαζόταν μαζί τους.
Ο Β. Κεδίκογλου, όντας απόλυτος στις θέσεις του και αδιαφορώντας για τους προσωπικούς πολιτικούς κινδύνους, που διέτρεχε επιβάλει πρόστιμο στην Χαλυβουργική, όταν διαπίστωσε παρανομίες από μέρους της και της επιβάλει πρόστιμο 8 δισεκατομμυρίων δρχ, στερώντας της συγχρόνως το δικαίωμα για 5 χρόνια συμμετοχής στις κρατικές προμήθειες.
Αυτό είχε σαν συνέπεια ο Α. Παπανδρέου να τον απομακρύνει από την κυβέρνηση, στις 21 Σεπτεμβρίου 1984, Έμεινε σχεδόν τέσσερα χρόνια εκτός κυβερνήσεως και ξαναμπήκε σε κυβέρνηση, το 1988 ως Υπουργός Περιβάλλοντος. Έκτοτε, υποστηρίζοντας, πάντα, με πείσμα τις θέσεις του οδηγήθηκε 3 φορές σε διαγραφή, από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.
(1)όπως αναφερθήκαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο
(2) τότε δεν υπήρχε το Νηπιαγωγείο
(3)κυρίως Σιατιστινοί λόγω της γούνας