«Αυτό που μου αρέσει στο Ποτάμι είναι ότι δεν επενδύει στην αγανάκτηση του κόσμου» μου είπε ένας μεγάλης ηλικίας φίλος, με έντονες πολιτικές ανησυχίες.
Τα κόμματα είναι απαραίτητο συστατικό της Δημοκρατίας και έχουν προσφέρει στη χώρα. Δεν πρέπει να μηδενίζουμε τη συμβολή κάποιων από αυτά στην πρόοδό της. Με τον τρόπο λειτουργίας τους, όμως, και με τις επιλογές τους επιτάχυναν ή και δημιούργησαν την κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Τα παλιά κόμματα με τις υπάρχουσες οργανωτικές δομές και τις κυρίαρχες εντός τους νοοτροπίες έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους.
Κι όλα έδειχναν ότι ο κόσμος ήταν έτοιμος να χρεώσει συλλήβδην στο πολιτικό σύστημα όλα τα κακά που συνέβαιναν γύρω του και να στραφεί σε μεσσίες ή απλώς τιμωρούς, για να δείξει τον θυμό του. Ακριβώς σ’ αυτόν τον κρίσιμο πολιτικά χρόνο εμφανίζεται το Ποτάμι και δίνει μια ανάσα ανακούφισης. «Τώρα έχω έναν λόγο να πάω να ψηφίσω», ακούω από όλο και περισσότερους γύρω μου.
Επειδή μάλλον στην πολιτική το «ὁ τρώσας καὶ ἰάσεται» δε φαίνεται να ισχύει, χρειαζόμασταν μία εναλλακτική λύση-πρόταση η οποία να φέρνει στο πολιτικό προσκήνιο ανθρώπους της γνώσης αλλά και της πράξης, που έχουν πετύχει στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή και έχουν καταγραφεί θετικά στον χώρο του ο καθένας. Κι αυτή ήρθε με «Το Ποτάμι». Άνθρωποι νέοι στην πολιτική αλλά έντονα πολιτικοποιημένοι, άνθρωποι της κοινής λογικής και του διαλόγου, ξένοι με κάθε είδους εξτρεμισμούς και ακρότητες, άνθρωποι που δεν πιστεύουν σε σωτήρες αλλά επενδύουν στη γνώση και την εμπειρία για να βγούμε από το αδιέξοδο συνθέτουν την ανθρωπογεωγραφία όσων έχουν από την πρώτη στιγμή πλαισιώσει αυτή την προσπάθεια.
Είναι πολύ ενθαρρυντικό ότι οι πολίτες αυτής της χώρας αντέδρασαν ―δημοσκοπικά για την ώρα― πολύ θετικά στη νέα πρόταση· είναι αυτό που περίμεναν. Κι από δω αρχίζουν τα δύσκολα: πρέπει με κάθε τρόπο να αναζητήσουμε τις συναινέσεις και τις συνθέσεις, μέσα από τις οποίες και μόνο μπορούν να επιδιωχθούν λύσεις στα προβλήματα. Και η Ευρώπη έχει δείξει ότι πορεύεται μέσα από το καθημερινό χτίσιμο ad hoc συμμαχιών για κάθε θέμα που ανακύπτει. Αυτό πρέπει να αποτελέσει τη νέα πολιτική κουλτούρα και της χώρας μας η οποία θα δικαιώσει και εμάς στο Ποτάμι αλλά και όσους επένδυσαν ελπίδες στο νέο πολιτικό εγχείρημα.
Το Ποτάμι πρέπει να δράσει ως καταλύτης στον χώρο ανάμεσα στα άκρα, που το καθένα μόνο του δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί να δώσει «λύσεις».
Κώστας Δ. Ντίνα
Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Υποψήφιος Ευρωβουλευτής