Ομιλία Πάρι Κουκουλόπουλου ειδικού αγορητή του ΠΑΣΟΚ στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής κατά την διάρκεια ενημέρωσης από τον Υπουργό Ναυτιλίας και Αιγαίου, κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 36 του Κανονισμού της Βουλής και της ακρόασης από τη Διοίκηση του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.) σχετικά με τη διαδικασία αξιοποίησης της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου (και ήδη του Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.) στην Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία «Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης Α.Ε.».
Δεν ξέρω, προβληματισμός, θλίψη, αγανάκτηση να πω. Μήπως ήρθε η ώρα να αγανακτήσουμε και εμείς για όλα αυτά που ακούμε αυτές τις μέρες; Είναι δυνατόν μετά από μια τέτοια τρομακτική δίνη, στην οποία βρέθηκε η ελληνική κοινωνία τέσσερα χρόνια, εμείς να επιμένουμε και να τοποθετούμαστε με όρους του προχθές, ούτε καν του χθες;
Στις σελίδες 6 και 7 του μικρού υπομνήματος με τα γραφήματα, που μας μοίρασε η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, έχει ιστογράμματα αποκαλυπτικά. Στη σελίδα 6 λέει πού βρίσκεται η κίνηση εμπορευματοκιβωτίων, πού βρισκόταν το 2007, και βλέπω ότι δεν μπόρεσε να επανέλθει σε αυτά τα επίπεδα, παρά την καλή πορεία που έχει στα χρόνια της κρίσης, όταν εμείς – δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω – αντιδρούσαμε σε μια διαδικασία στο λιμάνι Θεσσαλονίκης. Αντιστοίχως, βλέπουμε τι έγινε στον Πειραιά. Ας ανοίξουν όλοι οι συνάδελφοι της σελίδες 6 και 7.
Να συνεννοηθούμε εδώ, κύριε Πρόεδρε, τι είναι τα λιμάνια; Δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες πρέπει να διασφαλίζουν έναν α΄ αριθμό θέσεων μονίμων υπαλλήλων ή σημεία ζωντανής οικονομικής δραστηριότητας, όπου θα πρέπει να αυξάνουν διαρκώς οι θέσεις εργασίας, να συμβάλουν στην ανάπτυξη και το κράτος, στιβαρό, να ασκεί ένα συγκεκριμένο κανονιστικό και ρυθμιστικό ρόλο, που θα προστατεύει και τις εργασιακές σχέσεις και τη διαφάνεια στις οικονομικές συναλλαγές και την ανάπτυξη; Ας συνεννοηθούμε, επιτέλους, τι είναι τα λιμάνια.
Νομίζω, ότι τα τέσσερα χρόνια της κρίσης ήταν ιδιαίτερα πυκνός χρόνος, πιστεύω ότι ήταν τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες και κάπως έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε. Πρέπει να έχουμε ωριμάσει όλοι μας. Δεν είναι δυνατόν να λέμε ότι σήμερα ήρθαμε εδώ να πουλήσουμε, πολύ δε περισσότερο να ξεπουλήσουμε. Καμία υποδομή του λιμανιού και του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης δεν πωλείται.
Εδώ και χρόνια υπάρχει μια εταιρεία που διαχειρίζεται μια σύμβαση παραχώρησης και το ερώτημα είναι τι θα κάνουμε με αυτή την εταιρεία. Εάν υπάρχει περαιτέρω βήμα, αυτό είναι το ερώτημα. Ποια είναι η δική μας δουλειά; Να διασφαλίζουμε το δημόσιο συμφέρον, να το ορίζουμε και να τοποθετούμαστε πώς το διασφαλίζουμε.
Θέλω να πω, λοιπόν, κύριε Πρόεδρε, ότι πρέπει να δούμε ποια είναι η φορά των πραγμάτων. Η Ελλάδα σήμερα, αύριο -δεν ξέρω, μπορεί να είναι και την άλλη εβδομάδα, δεν είναι δική μου αρμοδιότητα να ανακοινώσω κάτι τέτοιο- επιχειρεί τη σταδιακή έξοδο της στις αγορές. Δεν είναι ούτε για υπερβολές και πανηγύρια ούτε, βέβαια, για μίζερες και μυωπικές προσεγγίσεις αυτή η εξέλιξη. Αν κάποιος έπρεπε να πανηγυρίζει, είμαστε μόνο εμείς εδώ, οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, γιατί εμάς εδώ και τέσσερα χρόνια μας έλεγαν ότι δεν οδηγεί πουθενά ο δρόμος, μας έλεγαν ότι έχουν άλλες συνταγές -ο σημερινός Πρωθυπουργός- μας έλεγαν ότι έχουν πλούτο ισοδυνάμων οι μέχρι χθες εταίροι μας της ΔΗΜΑΡ και πάει λέγοντας. Και όμως, κάπου φτάσαμε.
Τι σημαίνει επιστρέφουμε στις αγορές, για να το οριοθετήσουμε αυστηρά; Σημαίνει γινόμαστε δεκτοί ξανά στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Μας αρέσει πώς λειτουργεί το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα; Προφανώς όχι. Το ότι γινόμαστε δεκτοί ξανά στις αγορές σημαίνει ότι πληρούμε όρους και προϋποθέσεις. Τι θέλουμε; Μια απομονωμένη χώρα; Αυτό που στην Ελλάδα κάποτε λέγαμε Αλβανία την περίοδο του Εμβέρ Χότζα; Αυτό θέλουμε για τη χώρα μας;
Εμείς δεν είμαστε λάτρεις, κύριε Πρόεδρε, του νεοφιλελευθερισμού επ’ ουδενί. Η παγκόσμια, όμως, κοινότητα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την οικονομική της διάσταση, λειτουργεί με πολύ συγκεκριμένους όρους, τους οποίους δεν διαμορφώνουμε μόνοι μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η δική μας αποστολή -δεν είναι δουλειά, είναι αποστολή- είναι να διαβάζουμε καλά τους όρους και να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για τους πολίτες που μας στέλνουν εδώ και να προστατεύουμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό το δημόσιο συμφέρον. Αν έτσι απλά δούμε τα πράγματα, καθαρά μπορούμε να τοποθετηθούμε σε όλα τα ζητήματα νομίζω, χωρίς να δαιμονοποιούμε καταστάσεις και αποκαθιστώντας, κυρίως την ορολογία και την πραγματικότητα. Αυτό είναι όλο.
Όπως σας είπα τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά, που έχει εδώ ο φάκελος. Είναι συγκλονιστικά, για όποιον θέλει να τα διαβάσει με προσοχή. Φαντάζομαι ότι είναι απολύτως αξιόπιστα. Δεν έχει κάποιο λόγο το ΤΑΙΠΕΔ να φέρνει στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής αναξιόπιστα στοιχεία.
Πηγαίνω στο επόμενο ερώτημα. Μπορούμε εδώ να ασκήσουμε αυτό το ρόλο μας ως Βουλευτές, ως κοινοβουλευτικές ομάδες; Ναι, απαντάω. Και όπως είπα και στην αρχή, παρεμβαίνοντας διαδικαστικά, κύριε Πρόεδρε, αυτή η διαδικασία που κάνουμε είναι μια διαδικασία για την οποία νιώθουμε υπερήφανοι, εμείς οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ., γιατί στις 31 Οκτωβρίου 2012 ψηφίσθηκε με δική μας απαίτηση, με μεγάλη κόντρα με το Υπουργείο Οικονομικών, που έλεγε ότι αυτή η διαδικασία θα στείλει λάθος μήνυμα στις αγορές και όλα αυτά. Όχι οι εγγυήσεις διαφάνειας ποτέ δεν δίνουν λάθος μηνύματα στις αγορές. Αυτό απέδειξε η πορεία των προηγούμενων αποκρατικοποιήσεων. Η Βουλή επιβάλλεται να έχει λόγο και θέλω να πω ότι οι αποκρατικοποιήσεις επί 15 χρόνια από το 1994 έως το 2009 γίνονταν χωρίς η Βουλή να γνωρίζει τίποτα. Ψήφιζε απλώς τα γενικά πλαίσια. Έχει γίνει και συγκεκριμένη βελτίωση όρων και σε αυτή την Επιτροπή.
Εγώ παρακολούθησα, παρότι δεν είμαι μέλος, λόγω ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, για τα ενεργειακά τη διαδικασία του ΑΔΜΗΕ. Σας πληροφορώ ότι το σχέδιο που βγαίνει αυτές τις μέρες για την πώληση του ΑΔΜΗΕ, που η ακρόαση έγινε στην αρμόδια Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, δεν έχει καμία σχέση με το αρχικό σχέδιο που ήρθε, κύριε Πρόεδρε. Άσκησε εκείνη η Επιτροπή το ρόλο της στο ακέραιο. Έβαλε σοβαρότατες δικλίδες που διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον. Αυτό καλούμαστε σήμερα να κάνουμε. Ας στείλουμε, μέρες που είναι, λοιπόν, διαφορετικά μηνύματα.
Εμείς, έχουμε μια επιφύλαξη. Είμαστε αντίθετοι στην απευθείας πώληση των μετοχών. Πιστεύουμε ότι πρέπει να δούμε με ενδιαφέρον το μοντέλο της πώλησης του 24% και της σύμβασης παραχώρησης για το υπόλοιπο. Να μη λέω λεπτομέρειες. Περίπου αυτό είπατε και εσείς νωρίτερα. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να προχωρήσει και θέλω να πω δύο λόγια, για ποιο λόγο υποστηρίζουμε μια τέτοια εξέλιξη.
Σύμφωνα με στοιχεία που τα έχουμε δώσει στη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, δεν είναι μικρότερα τα δημόσια έσοδα, κυρίως, όμως -θα πω κάτι που δεν είχαμε την ευκαιρία να το πούμε- δεν πιστεύω ότι έχει να χάσει η χώρα, η Ελληνική Πολιτεία -γιατί για την Ελληνική Πολιτεία μιλάμε, η οποία μας εκπροσωπεί και στην οποία εκπροσωπούμαστε όλοι, κατά έναν τρόπο- δεν έχει να χάσει κάτι αν έχει δύο διαφορετικά μοντέλα μεταρρύθμισης στα δύο βασικά της λιμάνια. Είναι δύο διαφορετικά μοντέλα μεταρρύθμισης, δεν έχει να χάσει τίποτα. Ας δοκιμάσει και το ένα και το άλλο και ας έχουμε την ηρεμία και την ψυχραιμία να αποτιμήσουμε τα δύο μοντέλα.
Αυτή είναι η θέση μας.
