Αν δεν έχετε ακόμη φτιάξει τα γλυκά που θα «φιλοξενήσετε» για κέρασμα στο σπιτικό σας, νομίζουμε ότι είναι η κατάλληλη ευκαιρία να αναλάβετε δράση μιας και εξασφαλίσαμε μία από τις παραδοσιακές Κοζανίτικες συνταγές για κουραμπιέδες, μελομακάρονα και φυσικά για το πλέον παραδοσιακό γλυκό της Κοζάνης, τα «σαλιάρια».
Ασυναγώνιστες οι παλιές Κοζανίτισσες για τα γλυκά τους, κάπου εκεί στις αρχές του Φθινοπώρου έκαναν και το γλυκό του κουταλιού με κυδώνι, το οποίο ο χρόνος «ζωής» του ήταν ελάχιστος! Τα Χριστούγεννα με τα σαλιάρια, τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, τις απόκριες με τον ζουμερό μπακλαβά και τα κανταΐφια τους!
Βγαλμένη από το χρονοντούλαπο μιας παλιάς χρυσοχέρας Κοζανίτισσας, η οποία άφησε τους γαστρονομικούς της θησαυρούς, κληρονομιά στους νεότερους να αναπαράγονται.
Ο κουραμπιές είναι ένα χαρακτηριστικό γλύκισμα ευρύτατα διαδεδομένο σε όλη την Ελλάδα που κατατάσσεται στα πατροπαράδοτα γλυκίσματα, όπως το μελομακάρονο.
Το όνομά του προέρχεται από το τουρκικό Kurabiye, που σημαίνει μπισκότο, γλύκισμα από αλεύρι, βούτυρο και άχνη ζάχαρη.
Βάση της επιτυχίας του είναι το αγνό βούτυρο και το επιμελημένο κτύπημα.
Τίποτα καλύτερο από τις παραδοσιακές συνταγές… όσες καινούργιες συνταγές και αν εφευρεθούν, μεγαλύτερη και διαχρονική αξία θα έχουν αυτές των γιαγιάδων μας.
Οι συνταγές διανύουν την 3η γενιά.
Κουραμπιέδες:
Υλικά
400γρ. Φυτίνη (σε θερμοκρασία δωματίου, εννοούμε να έχουν μαλακώσει αρκετά ωστέ να είναι μαλακά στο χτύπημα)
1 βιτάμ 250γρ. (σε θερμοκρασία δωματίου)
1 πιατάκι του γλυκού ζάχαρη άχνη
1 μπέϊκιν
2 βανίλιες
1 αυγό
Σόδα στη μύτη του κουταλιού του γλυκού
1/4 ποτήρι του κρασιού κονιάν
1/2 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού και το ξύσμα
Αλεύρι όσο πάρει ( για όλες τις χρήσεις, 1κιλό περίπου )
Αμύγδαλα 1 κούπα (αποφλοιωμένα)
Ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμμα
Εκτέλεση:
Αρχικά χτυπάμε τα αμύγδαλα στο μπλέντερ (που έχει αντικαταστήσει το γουδί) και τα καβουρδίζουμε με μία κουταλιά της σούπας βούτυρο.
Χτυπάμε το βούτυρο μαζί με τη φυτινή.
Τα χτυπάμε αρκετά μέχρι να αφρατέψει το μείγμα και να γίνει σαν σαντιγύ, προσθέτουμε τη ζάχαρη και συνεχίζουμε το χτύπημα.
Κατόπιν, προσθέτουμε στο μείγμα: τη σόδα, το μπέΪκιν, τις βανίλιες και αυτόματα ρίχνουμε το κονιάκ και τον χυμό από το πορτοκάλι που στύψαμε από πάνω για να σβήσουμε τη σόδα και το μπέϊκιν. Σε αυτή τη φάση προσθέτουμε και το ξύσμα, το αυγό και τα αμύγδαλα και επαναλαμβάνουμε το χτύπημα. Μόλις ομογενοποιηθεί, προσθέτουμε σιγά-σιγά το αλεύρι ( συνήθως παίρνει 1κιλό), και ζυμώνουμε με τα χέρια πλέον, μόλις αισθανθούμε μία πολύ απαλή υφή στη ζύμη, είναι έτοιμοι για να τους πλάσουμε.
Στο πλάσιμο θα πρέπει να τους μεταχειριστείτε απαλά γιατί δεν είναι τόσο εύπλαστοι όπως άλλες ζύμες που περιέχουν περισσότερα υγρά,
Αφού τους πλάσετε σε μέτριο σχήμα, τους κάνετε απαλά ένα «πατημα» με το δάχτυλό σας στο κέντρο, έτσι ώστε να κάνουν μία μικρή καμπύλη προς τα μέσα, (αυτό βοηθάει να μη φουσκώσουν πολύ) .
Τους ψήνεται στους 190ο C σε προθερμασμένο φούρνο στον αέρα για 40’ λεπτά.
Αφού κρυώσουν, χλιαροί τους πασπαλίζετε με την ζάχαρη άχνη.
Καλή Επιτυχία & του χρόνου με υγεία!
Θα ακολουθήσουν συνταγές για μελομακάρονα και Κοζανίτικα Σαλιάρια!
