Κύριε πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Συζητάμε σήμερα το νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, ένα νομοσχέδιο που στην πραγματικότητα έχει να κάνει με ένα πρόγραμμα πίεσης στους δανειολήπτες ώστε να δοθούν βορρά στις τράπεζες. Η κυβέρνηση επιμένει να «ρυθμίζει» τα δάνεια των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων με βάση τις προτεραιότητες των τραπεζών και «ονειρεύεται» κατασχέσεις σπιτιών «α λα ισπανικά».
Η υπερφορολόγηση των νοικοκυριών, η ακρίβεια της καθημερινής ζωής, η ανεργία και η συρρίκνωση των εισοδημάτων συνθέτουν ένα πλέγμα που οδηγεί στην αύξηση των επισφαλών δανείων. Τα νοικοκυριά δεν πληρώνουν γιατί προφανώς δεν έχουν, ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση φαντάζει σαν να ζει σε παράλληλο σύμπαν και να πλέει σε πελάγη ευτυχίας.
Με την επελαύνουσα ύφεση υπολογίζεται ότι το πρώτο εξάμηνο φέτος τα “κόκκινα” δάνεια θα ξεπεράσουν το 30%.
Μέσα σε αυτή την εφιαλτική κατάσταση, η κυβέρνηση προωθεί νομοσχέδιο για τα χρέη των νοικοκυριών, με το οποίο τίθενται πολλές και σωρευτικές προϋποθέσεις για να υπαχθεί κάποιος στις ευνοϊκές ρυθμίσεις. Πρόκειται για νομοσχέδιο δώρο – άδωρο! Ακόμη και το στάδιο της εξωδικαστικής συνεννόησης γίνεται με όρους που ευνοούν τις τράπεζες.
Την ίδια στιγμή που ΔΝΤ και Ε.Ε. αλληλοκαρφώνονται για το ποιον βαραίνει η ευθύνη για το «αποτυχημένο πείραμα» της χώρας μας και ετοιμάζονται για νέες «θανατηφόρες» συνταγές «διάσωσης», στην δημοσιότητα ήρθε η απαίτηση του ΔΝΤ για πλειστηριασμούς.
Η αγορά ακινήτων στην χώρα μας και γενικότερα στην Νότια Ευρώπη, με την πτώση τιμών που παρουσιάζει, άνοιξε την όρεξη των διεθνών αρπακτικών. Ήδη έχουν δημιουργηθεί FUNDS τα οποία προσανατολίζονται στην αγορά φθηνών ενυπόθηκων κόκκινων δανείων από τράπεζες.
Είναι εμφανές ότι το νομοσχέδιο που κατ’επίφασην τιτλοφορείται και δηλώνεται υπέρ των ενήμερων δανειοληπτών, λειτουργεί ουσιαστικά υπέρ των πιστωτών-τραπεζών υπερασπιζόμενο ακραιφνώς τα συμφέροντά τους.
Είναι ένα βαθιά άτολμο νομοσχέδιο που ούτε καν αποπειράται να αντιμετωπίσει την ζοφερή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στην οποία έχουν περιέλθει εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες. Δανειολήπτες που αδυνατούν να πληρώσουν ακόμη και μέρος της δόσης και των οποίων τα στεγαστικά δάνεια έχουν ήδη χαρακτηριστεί κόκκινα.
Ένα νομοσχέδιο που δεν λαμβάνει υπόψη του,ούτε τις μέχρι σήμερα υπέρ των δανειοληπτών δικαστικές αποφάσεις για «κούρεμα δανείων» που διαμορφώνουν μία νομολογία,
ούτε τη διεθνή πρακτική.
Ακόμη κι έγγραφο του ΔΝΤ αναγνωρίζει ότι δεν είναι δυνατόν να σχεδιασθεί πάνω σε μία υπερχρεωμένη κοινωνία η επανεκκίνηση της οικονομίας.
Ένα Νομοσχέδιο που λες κι υπαγορεύθηκε από τις Τράπεζες, , ένα Νομοσχέδιοπου επιχειρεί να ταχτοποιήσει το ενεργητικό των τραπεζών, κι όχι να αντιμετωπίσει το μείζον οικονομικό, κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών.
Όπως φαίνεται και από την τροπολογία που κατατέθηκε, κανείς σε αυτήν την αίθουσα δεν πιστεύει ότι η ρύθμιση για τους ανέργους, για δυνατότητα μηδενικών καταβολών με πλήρη απαλλαγή τόκων για 6 μήνες, επιλύει κανένα πρόβλημα σε περίοδο βαθιάς ύφεσης.
Ειπώθηκε επίσης, από το σύνολο σχεδόν των βουλευτών, ακόμη και της συγκυβέρνησης, ότι δεν λαμβάνει μέριμνα για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες για δανειοδότησή τους για κατοικία. Όσο κι αν ο κ. Υφυπουργός προσπάθησε να χρυσώσει το χάπι, με το επιχείρημα ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες υπάγονται στο πτωχευτικό δίκαιο, το επιχείρημα κατέπεσε δεδομένου στον πτωχευτικό νόμο δεν καλύπτεται η πρώτη κατοικία. Αδυνατούσε ο εκπρόσωπος της Ενωσης Τραπεζών να μας δώσει στοιχεία, του πόσο εκτιμάται έστω, αυτό το πλήθος δανειοληπτών.
Έγινε καταρχήν η συζήτηση για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Φαντάζομαι ότι πρέπει εφόσον διατυπώθηκε και από άλλες πλευρές της Βουλής να αποφανθούν εάν συμμερίζονται αυτή τη διεύρυνση. Αναφέρομαι στην κατηγορία των στεγαστικών δανείων των ελεύθερων επαγγελματιών. Έχουμε το στατιστικό δεδομένο, είναι 15% των στεγαστικών δανείων, τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο αυτό φάνηκε. Επίσης, πρέπει να διευρυνθούν ή να γίνουν πιο ελαστικά τα κριτήρια του ποιοι εντάσσονται σε αυτό το νόμο. Αναφέρομαι στο άρθρο 2. Να αυξηθεί το όριο των 180.000, έχουμε και γι΄ αυτό στατιστικό δεδομένο. Το μέσο στεγαστικό δάνειο είναι 200.000 ευρώ. Αυτός είναι ο μέσος όρος. Εάν, λοιπόν, ενδιαφερόμαστε να καλύψουμε τουλάχιστον το μέσο όρο, θα έλεγα και κατιτίς παραπάνω ακριβώς διότι η ανισοκατανομή των δανείων φαντάζομαι και φαντάζεστε ότι είναι ανάλογη της ανισοκατανομής του εισοδήματος σε αυτή τη χώρα. Συνεπώς, η ελάχιστη ρύθμιση θα πρέπει να είναι να αυξηθεί αυτό το όριο πάνω από το μέσο όρο.
Ας δούμε όμως λίγο και το δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου, τις αλλαγές που επιφέρετε στο νόμο Κατσέλη.
Φέρνετε επί χείρω ρυθμίσεις από το νόμο Κατσέλη σαφώς ενάντια στους δανειολήπτες.
1ον Προωθείτε τον εξωδικαστικό συμβιβασμό χωρίς κριτήρια,
2ον Δίνετε τη δυνατότητα, εκχώρησης απαίτησης πιστωτή σε εκδοχέα που δεν έχει κύρια κατοικία ή έδρα στην ελληνική επικράτεια και την υποχρέωσή του να ορίσει αντίκλητο στην ελληνική επικράτεια;
3ον Προωθείτε συντηρητικότερη ρύθμιση, από τις μέχρι σήμερα αποφάσεις των δικαστηρίων, 10% κατ’ελάχιστον μηνιαία καταβολή και συμπληρωματικά εάν 3 φορές δεν καταφέρει να ανταπεξέλθει, αυτομάτως εκπίπτει του προγράμματος διευκόλυνσης, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η πραγματική δυνατότητα των δανειοληπτών.
Καταληκτικά κυρίες και κύριοι, πρόκειται όπως προείπα για ένα άτολμο νομοσχέδιο, υποδεέστερο της τραγικής πραγματικότητας, ανίκανο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της υπερχρέωσης και να δώσει έστω και κατ’ελάχιστον ανακούφιση έστω και σε μερίδα υπερχρεωμένων συμπολιτών μας.
Η εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη διαγραφή επισφαλών δανείων. Αυτό σημαίνει ότι θα ληφθούν γενναία μέτρα, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, παραδείγματος χάρη: ολική διαγραφή υποχρεώσεων δανειοληπτών που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, εκλογίκευση επιτοκίων, τοκοχρεωλύσια στο ύψος του 30% του καθαρού μηνιαίου εισοδήματος κ.ά.
Το «παρών» νομοσχέδιο πρόκειται, αν επιβεβαιωθεί, για την τελευταία πράξη της εσωτερικής υποτίμησης, που απειλεί με εξαθλίωση τα νοικοκυριά. Να είστε βέβαιοι όμως πως θα αποδειχθεί καταλύτης για μορφές κοινωνικής αντίστασης και αλληλεγγύης, καθώς και για αγώνες δημοκρατικής ανατροπής.
