Η σωτηρία της πατρίδας – Ένα ανοιχτό μάθημα πατριδολατρίας



ΜΥΘΟΙ και τότε, ΜΥΘΟΙ … και τώρα !        Ελένη και ο τρωικός πόλεμος               
                                                                         Κερκόπορτα και Άλωση της Πόλης
                                                                         Σωτηρία και Άλωση της Χώρας

 Ένας νέος παρακολουθεί:  Διαδοχικά μαθήματα τριών πρωθυπουργών,
                                       επιμελώς επωασμένων σε κατάλληλες συνθήκες,
                                       συνεπικουρούμενων από ελληνικό και ξένο
                                       έμψυχο και άψυχο υλικό.
Ο χώρος διδασκαλίας:       Φορτισμένη ατμόσφαιρα από έντεχνη ανασφάλεια,
                                       ψυχωτικό δέος συμβάλλει σε δυναμικά αυξανόμενο
                                               φόβο
                                               η αρχιτεκτονική του χώρου ρευστή, αλλά αυστηρά
                                               υπό έλεγχο
                                               εμφανής είναι όμως και η  αγωνία των διοργανωτών.

Περιεχόμενο διδασκαλίας :Σ’ αυτό το μάθημα συμβαίνει κάτι για πρώτη φορά: Οι προσβολές των ωρυόμενων δασκάλων προκαλούν εκείνους, που εμπνεύστηκαν απ’ αυτόν τον τόπο και τον υπερασπίστηκαν σε χαλεπούς καιρούς. Ενίστανται και αντιπαραθέτουν το λόγο τους. Είναι τα όσα άκουσε και διάβασε ο νέος μέσα και έξω από το σχολείο.

Το μάθημα αρχίζει                   «Δα(σκαλοι)»: οι 3 της συγκυβέρνησης

Τι είναι η πατρίδα

   Δα 1- Είναι η καμένη γη που παραλάβαμε από την προηγούμενη κυβέρνηση
   Ι. Πολέμης :  Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είναι οι κάμποι, Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της που χρυσολάμπει; …….Όλα πατρίδα μας . Κι αυτά κι εκείνα. Και κάτι πούχουμε μες στην καρδιά και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα. Και κράζει μέσα μας . Εμπρός παιδιά.       (Τι είναι η πατρίδα)
   Δα 2 – Είναι τα άδεια ταμεία που παραλάβαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις
   Δα 3 – Αυτή η πολιτική ασκήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια, διόγκωσε το πελατειακό κράτος και τώρα πρέπει να απαγκιστρωθούμε απ’ αυτήν……..
   Γ. Σουρής : Ποιος είδε κράτος λιγοστό, σ’ όλη τη γη μοναδικό 100 να εξοδεύει και 50 να μαζεύει . Να τρέφει όλους τους αργούς, νάχει 7 πρωθυπουργούς κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε, τον κλέφτη να γυρεύουνε.           ( Ποιήματα )
   Δα – Τώρα πρέπει να πάρουμε μέτρα για τη σωτηρία της πατρίδας, του έθνους. Θα ζητήσουμε βοήθεια από τους εταίρους μας και από το ΔΝΤ.
   Δ. Σολωμός :  Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάρθες μοναχή, δεν είναι εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί.    (Εθνικός ύμνος)
   Δα – Για να μας δώσουν όμως τη δόση, πρέπει να τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα, δηλ. περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, παιδεία και υγεία.
   Αριστοτέλης : Όταν η πόλις ευτυχεί και το άτομο ευτυχεί. Όταν η πόλις δυστυχεί και το άτομο δυστυχεί.     ( Πολιτικά )
   Δα – Χρειαζόμαστε μια παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση γρήγορα. Πρέπει να ενισχύσουμε το τραπεζικό μας σύστημα, ειδάλλως θα καταρρεύσει η οικονομία μας.
   Μ. Αναγνωστάκης :  Στην οδό Αιγύπτου πρώτη πάροδος δεξιά. Τώρα υψώνεται το μέγαρο της τράπεζας συναλλαγών. Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως.Εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται. Εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν.        (Μέρες του 1936)
   Πολίτες – Στις τράπεζες δώσατε πολλά δις. Τα έφαγαν. Τους δίνετε κι άλλα κι εμάς μας κλέβετε τις οικονομίες μας, τα σπίτια μας.
    Δα – Πρέπει  να συνεργαστούμε με τους επιτηρητές μας από Ευρώπη και ΔΝΤ.
   Γ. Ρίτσος:  Αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτω από ξένα βήματα…( Ρωμιοσύνη )
   Δα – Αξιοποιούμε τη δημόσια περιουσία
   Πολίτες-   Ξεπουλήσατε τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά για 1 ευρώ?. Μοιράζετε σε φιλέτα τη ΔΕΗ, τον ΟΣΕ, τα ΕΛΤΑ, τη ΔΕΥΑ, δίνετε χρυσές ευκαιρίες στους επιτήδειους. Αυτά είναι δημόσια αγαθά για όλους. Και μας επιβάλλετε χωρίς τελειωμό δυσβάστακτους φόρους και δεν μας ανταποδίδει το κράτος.
    Δα –  Αυτό απαιτεί η σωτηρία της πατρίδας. Πρέπει να πληρώσουμε το χρέος στους δανειστές μας. Μέχρι τώρα παίρνατε περισσότερα απ’ όσα έπρεπε και ξοδεύατε δανεικά.
   Πολίτες – Να πληρώσουν κι εκείνοι που έκλεψαν, που φοροδιαφεύγουν, οι λιποτάκτες καταθέτες. Υπάρχουν εκατομμυριούχοι βουλευτές, πού τα βρήκαν; Τα σκάνδαλα Siemens και Βατοπέδι έμειναν ατιμώρητα, δεν έγινε η κάθαρση
  Δα – Δεν υπάρχουν νόμοι για τέτοιες τιμωρίες
     Κ. Καβάφης :  Και τι φριχτή η μέρα που ενδίδεις?, η μέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις.      ( Η σατραπεία )
    Κ. Παλαμάς :  Και θα φύγεις κι απ’ το σάπιο το κορμί, ω Ψυχή   παραδαρμένη από το κρίμα και δε θάβρει το κορμί μια σπιθαμή μες στη γη για να την κάμει μνήμα.     (Ο δωδεκάλογος του γύφτου )
Απ’ έξω διακόπτουν φωνές, συνθήματα….
  Διαδηλωτές –  Κλέφτες, αλήτες, ο λαός απαιτεί τα λαμόγια φυλακή. Ψωμί – παιδεία – ελευθερία.  Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη…
  Σπεύδουν τα πρωτοπαλίκαρα να καθαρίσουν….
Μπράβοι –  έξω οι μετανάστες, οι βρώμικοι, οι άθλιοι…
    Δα  –  Αυτό είναι τρομοκρατία, όλοι υποκινούμενοι, αλήτες, μεθοδεύουν τη χρεοκοπία της πατρίδας. Πρέπει να πάρουμε μέτρα για τη σωτηρία της πατρίδας. Θα γίνουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, συγχωνεύσεις σχολείων και νοσοκομείων. Οι δάσκαλοι απαγορεύεται να ασθενούν, όσοι απεργούν θα απολύονται. Η αξιολόγηση θα τους φέρει στα μέτρα μας.
    Πολίτες – Τρομοκρατία είναι που  δεν μπορούμε να αγοράσουμε φάρμακα, δεν έχουμε γιατρούς, δεν έχουμε θέρμανση, δεν μπορούμε να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, δε βρίσκουν δουλειά, ξενιτεύονται…..
  Γ. Μαρκόπουλος:  Στην κυρά μάννα μας μη δίνετε βοήθεια, ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά, γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά….
   Ν. Βρεττάκος :  «Εν αρχή ην η αγάπη» μελωδούσε γιομίζοντας το γυμνό σου δωμάτιο μια παράξενη άρπα……Κι έβλεπες πως μπαίναν τα 14 παιδιά λυπημένα και στεκόντουσαν γύρω σου. Τα μάτια τους θύμιζαν σταγόνες σε τζάμια « Έλεος, Έλεος, Έλεος».    ( Τα δεκατέσσερα παιδιά )
Κι ύστερα απλώθηκε ένα βουητό από φωνές γεμάτες φόβο, αγωνία, απορία, οργή, κραυγές και ψίθυρους..
  Πολίτες – Μα δε λυπούνται; γέμισαν οι δρόμοι ζητιάνους, πεινασμένοι τρέχουν στα συσσίτια, μαζί τους θα τα πάρουν; Άνθρωποι αυτοκτονούν, τα παιδιά μας δεν έχουν μέλλον, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, είναι κρίμα κι άδικο, μας κορόιδεψαν, και τώρα φοβάσαι να μιλήσεις, υπάρχουν και χειρότερα ακούς τριγύρω, ποια είναι τα χειρότερα; απόλυση, ανεργία, πείνα, οι λογαριασμοί τρέχουν, πάνε χαμένα τα πτυχία των παιδιών μας, οι κόποι μιας ζωής, το κρίμα πάνω τους, είναι δικτατορία, δεν έχουμε τρόπο να αντιδράσουμε, μας κόβουν φέτα-φέτα, δεν έχουν θεό; Πώς κοιμούνται ήσυχοι; Ρήμαξαν τη ζωή μας, γιατί;
   Δα – Ζούμε έναν οικονομικό πόλεμο και όπως κάθε πόλεμος έχει κι αυτός απώλειες. Όμως στο βάθος του τούνελ σε 10-20 χρόνια θ’ αρχίσει η ανάπτυξη και τότε, όπως γίνεται μετά από κάθε πόλεμο, οι επιτήδειοι θα ανορθώσουν την πατρίδα. Εμείς θα εφαρμόσουμε τα συμφωνηθέντα με τους εταίρους και το ΔΝΤ, δεν θα υποκύψουμε στην τρομοκρατία, θα καταστείλουμε κάθε μορφή απειθαρχίας…..για τη σωτηρία της πατρίδας.
    Γ. Σεφέρης :  Τον έδεσαν χειροπόδαρα, τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν, τον έσυραν παράμερα, τον καταξέσχισαν πάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους και πήγαν και τον πέταξαν στα Τάρταρα κουρέλι. Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του ο Παμφύλιος Αρδιαίος, ο πανάθλιος τύραννος.      ( Επί ασπαλάθων )
   Α. Σικελιανός : Ομπρός , βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ’ την Ελλάδα
Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ’ τον κόσμο….Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη….Σπρώχτε με χέρια και κεφάλια για ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμα.       ( Πνευματικό εμβατήριο )
   Γ. Σεφέρης : Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα. Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας, στα σαγόνια της γης. Τόσες ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες σαν το σιτάρι…Τόσος πόνος, τόση ζωή, πήγαν στην άβυσσο, για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.      ( Ελένη )
             Διάλειμμα…

Αυτός ο τελευταίος στίχος επανέφερε το νέο από την παραζάλη του μαθήματος. «Η Ελένη – ο μύθος της Ελλάδας» είναι το moto στην παράσταση που ετοιμάζει η ομάδα του, «Ταξιδευτές του θεάτρου» στα τέλη Μαρτίου. Εδώ δυστυχώς επαναλαμβάνεται ο μύθος στην πραγματική ζωή.
     «Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια ανάμεσα στους δολοφόνους»… (Τ. Λειβαδίτης)
Βγαίνει στο δρόμο και η σκέψη του τον ακολουθεί οργισμένη: Οι πολιτικοί μας, αυτοί που μας κυβερνούν, δεν έχουν ανθρωπιστική παιδεία. Τον συντρόφεψε η φωνή του Ι. Πολέμη: …«πατρίδα μας είναι οι ελεύθεροι άνθρωποι, η άμοιρη κι άνεργη εργατιά, οι ανήμποροι γέροι της και τ’ αβοήθητα παιδιά…κι αυτοί που ζούνε, κι αυτοί που θα γεννηθούνε και κράζει μέσα μας. Εμπρός παιδιά».
Στον απέναντι τοίχο διάβασε 2 συνθήματα:

                         Μόνη μας πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια
                         Δεν θα αφήσω το φόβο να με κάνει σκλάβο
       
Κοζάνη 2-3-2013
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
φιλόλογος

Σχολιάστε

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.