Η Ελλάδα είναι το μόνο γνωστό παράδειγμα χώρας που ζει σε πτώχευση από την ημέρα της ίδρυσής της…
Όλοι οι προϋπολογισμοί, από τον πρώτο έως τον τελευταίο, είναι ελλειμματικοί. Χρειάστηκε να εγγυηθούν οι προστάτιδες δυνάμεις προκειμένου να διαπραγματευτεί ένα δάνειο από το εξωτερικό. Αλλά τα χρήματα που εξασφαλίστηκαν κατασπαταλήθηκαν από την κυβέρνηση χωρίς κανένα όφελος για τη χώρα».
Τα έγραφε το 1854 ο γάλλος συγγραφέας και περιηγητής Εντμόν Αμπού στο βιβλίο του «Η Ελλάδα του Όθωνα – Η σύγχρονη Ελλάδα» . Το θυμήθηκαν μέσα στην άνοιξη πολλές γερμανικές εφημερίδες. Το θυμήθηκε τελευταία στο γαλλικό περιοδικό «Εξπρές» και η αρθρογράφος Κριστίν Κερντελάν με αφορμή τις περιβόητες πια δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρτν για την Ελλάδα – και δη το «ήρθε η ώρα να πληρώσετε τους φόρους σας» που η επικεφαλής του ΔΝΤ ουδέποτε πήρε πίσω.
«Από τότε που το (ελληνικό) κράτος ανέλαβε να εισπράττει αυτό το ίδιο τους φόρους», έγραφε λοιπόν το 1854 ο Αμπού, «οι δαπάνες είναι πολύ υψηλότερες ενώ τα έσοδα μόλις που αυξήθηκαν. Οι φορολογούμενοι κάνουν αυτό που έκαναν και ο αγρότες: δεν πληρώνουν. Οι τσιφλικάδες δεν βρίσκουν τρόπους να στερούν το κράτος είτε εξαγοράζοντας είτε εκφοβίζοντας τους υπαλλήλους. Όσο για τους μικροϊδιοκτήτες, που πρέπει να πληρώσουν για τους μεγάλους, προστατεύονται από τις κατασχέσεις είτε από κάποιον ισχυρό φίλο είτε από την ίδια τους την ανέχεια. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζονται καλά, και αγαπιούνται: ελάχιστα γνωρίζουν αυτό το αφηρημένο πλάσμα που αποκαλείται κράτος, και δεν το αγαπούν καθόλου.
Τέλος, ο φοροεισπράκτορας είναι μυαλωμένος: ξέρει πως δεν πρέπει να εξαγριώσει κανέναν, πως υπάρχουν σκοτεινά περάσματα που πρέπει να διασχίσει για να επιστρέψει σπίτι του. Για αυτό και τα υπουργεία Οικονομικών εκπονούσαν έως το 1846 δύο προϋπολογισμούς: ο ένας, ο προϋπολογισμός του τρέχοντος, δήλωνε τα ποσά που η κυβέρνηση έπρεπε να εισπράξει εντός του έτους, ο άλλος, ο διαχειριστικός, τα ποσά που ήλπιζε λαμβάνειν».
olympia.gr
