του Σωτήριου Καλαμίτση
Έχω μελετήσει σε βάθος τα πληρέστερα, σαφέστερα και σοφότερα κυβερνητικά προγράμματα που παρουσιάστηκαν ποτέ σ’ αυτόν τον τόπο:
«Απαιτείται επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών».
«Εμπιστευθείτε με».
«Θα λέμε στον λαό μόνον αλήθειες».
«Αρχίζουμε».
«Όσοι ψηφίζουν μικρά κόμματα, ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ».
«Με ανησυχεί η μη κυβερνησιμότητα».
«Σίγουροι για το αύριο».
«Εμείς οι Έλληνες μπορούμε και θα τα καταφέρουμε».
«Τώρα ξέρουμε».
«Ζάππειο ΜΜΜΜΧCXXX».
«Ανάπτυξη».
«Ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία».
«Μην ακούς τους δραχμολάγνους. Αυτό το ευρώ είναι και δικό σου».
«Τολμάμε στα δύσκολα».
«Ο λαός πρέπει να ανατρέψει το καθεστώς των μονοπωλίων».
«Ψηφίστε μας για να βρείτε την 07.05.2012 γάλα στα ράφια».
«Ευρώ ή χάος».
«Για την αποβιομηχάνιση της χώρας ευθύνεται το ΚΚΕ».
«Επί τέλους πρέπει να γίνουν αποκρατικοποιήσεις».
«Βλέποντας και κάνοντας».
«Κάνοντας και βλέποντας».
Και διαρκώς αναρωτιέμαι: έχουν και οι δύο βάλει φαρδειά-πλατειά την υπογραφή τους στα Μνημόνια από το 2 μέχρι το 22. Έχουν υπογράψει και υπεύθυνες δηλώσεις του ν. 1599/1986 [πρώην ν.δ. 105/1969] ότι θα είναι τα φρονιμότερα παιδιά και θα τιμήσουν την υπογραφή τους.
Επαναλαμβάνουν μονότονα ότι η χώρα χρειάζεται σταθερή κυβέρνηση είτε αυτή είναι αυτοδύναμη είτε όχι. Αρκεί να πάρουν αυτοί την πρωτιά και το αντισυνταγματικό bonus των 50 εδρών που σκαρφίστηκε ο Πάκης [ν. 3636/2008] αντί των 40 εδρών που είχε πρωτοσχεδιάσει ο Σκανδαλιδάκης [ν. 3231/2004] και εφαρμοζόταν μέχρι και την επάρατο 04.10.2009.
Δεν έχει διαψευσθεί, αλλ’ αντιθέτως ομολογείται από διάφορα πρωτοκλασάτα στελέχη αμφοτέρων των κωμάτων, με συστολή παιδούλας πρέπει να πω, ότι το πρώτο κώμα ορίζει τον πρωθυπουργό και το δεύτερο κώμα τον δευτερυπουργό.
Γιατί, όμως, θέλουν ντε και καλά να μας κυβερνήσουν;
Προς τι τόση καλωσύνη και αυτοθυσία; Τόσος αλτρουϊσμός;
Και χωρίς πραγματική ανανέωση που να πάρει ευχή. Τα ίδια παλιά υλικά. Ακόμη και φαντάσματα από το προ 20ετίας παρελθόν ανασταίνονται και ζητούν την ψήφο μας. Ο ορισμός του «ζόμπι». Ούτε μια ευχάριστη έκπληξη στην πολιτική πασαρέλα που έχει στήσει το ΔΝΤ, οι λακέδες του και τα πολιτικά μας ανδρείκελα. Είναι τόσο βέβαιοι για τη βλακεία μας; Είμαστε τόσο διαποτισμένοι ως δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι κ.λπ. που δεν βλέπουμε την τύφλα μας;
Εγώ, δεν αντέχω τόση σωτηρία. Δεν αντέχω τόση αυτοθυσία.
Ανίκανοι είναι όλοι και το έχουν αποδείξει. Μιζοδύτες είναι, επίσης, όλοι και το έχουν αποδείξει. Ελάχιστοι έχουν πιαστεί στα πράσα. Οι περισσότεροι, από τους καρχαρίες μέχρι τις μαρίδες, όχι. Αυτό είχε, άραγε, κατά νουν η Φώφη όταν μιλούσε για «νομή της εξουσίας»;
Δουλειές έχουν όλοι. Είναι ευκατάστατοι. Άρα, μάλλον δεν στοχεύουν στη βουλευτική αποζημίωση.
Γιατί, λοιπόν, επιθυμούν διακαώς να μας κυβερνήσουν εφαρμόζοντας αμφότεροι το ίδιο αδιέξοδο πρόγραμμα;
Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι υπάρχουν ακόμη περιθώρια για μίζες. Προγράμματα και επενδύσεις θα γίνονται. Έστω και μικρά. Η μίζα, όμως, θα είναι πανταχού παρούσα. Δεν έχει σημασία αν θα είναι μικρή ή μεγάλη. Θα είναι, όμως, αρκετή για να καλύψει ο βουλευτής τις ανάγκες του ιδίου και της οικογενείας του για τα επόμενα 100 χρόνια. Αν, μάλιστα, γίνει και υπουργός; Ποιος τον πιάνει. Ίσως να βρει και τη δίοδο για να μετάσχει σε κυκλώματα υπεξαίρεσης ασφαλιστικών εισφορών ή υπερσυνταγογράφησης. Κι’ αν δεν την βρει, ποιος ξέρει, ίσως και να δημιουργήσει τα δικά του κυκλώματα.
Ας πληρώνει ο μαλάκας ο λαός αυτά τα έργα – προσαυξημένα κατά το ποσό της μίζας – με τη μείωση του μισθού του, της σύνταξής του, των καταθέσεών του και της αξίας των περιουσιακών στοιχείων του.
Με αντάλλαγμα ποιο; Τον διορισμό, ο οποίος μάλλον έχει εκλείψει; Τη μη μετάθεση; Τη διαγραφή της κλήσης για παράνομο παρκάρισμα; Την απονομή παράνομης σύνταξης; Την εύνοια του επίορκου δικαστή;
Για φαντάσου να έχουμε αύριο υπουργό τον Συμπιλίδη. Ή τον Βεργίτση!
Γιατί όχι; Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε!!!
Πάντως, για να μην παρασυρόμεθα, δεν είναι οι μίζες που μας έφεραν στο σημερινό χάλι. Ο Νίκος Μπογιόπουλος το απέδειξε με το βιβλίο του «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε!». Οι μίζες αποτελούν απλώς το όχημα για τον καπιταλιστικό οδοστρωτήρα που αυξάνει τα κέρδη του όσο εξαθλιώνεται ο λαός. Είναι το κόκκαλο που πετάει το σύστημα στους πρόθυμους και προσκυνημένους, κυρίως σοσιαλιστές της πεντάρας, ούτε καν της δεκάρας, για να κρατούν ολάνοιχτη την Κερκόπορτα..
Κυρίες και κύριοι,
Την 06.05.2012 τα ψέμματα και οι πλακίτσες τελειώνουν. Την ημέρα εκείνη δεν κληρώνει κάποιο λαχείο.
Δεν τραβάμε ένα λαχνό για να δοκιμάσουμε την τύχη μας [τύχη είναι το μέτρο της αγνοίας μας].
Την 06.05.2012 Κ-Α-Θ-Ο-Ρ-Ι-Ζ-Ο-Υ-Μ-Ε τις τύχες μας.
Την 06.05.2012 Ε-Π-Ι-Λ-Ε-Γ-Ο-Υ-Μ-Ε.
Ίσως για πρώτη φορά.
Οπωσδήποτε, όμως, για Τ-Ε-Λ-Ε-Υ-Τ-Α-Ι-Α!!
Κι’ ας βγάλουν οι Μεγάλες Δυνάμεις τα δικά τους αποτελέσματα, όπως έγινε την 09.04.2000. Τώρα ξέρουμε.
Σωτήριος Καλαμίτσης
