Το αρνητικό ψήφισμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Μακεδονίας, την προηγούμενη εβδομάδα, για τη δημιουργία κέντρου κράτησης λαθρομεταναστών στα όρια της περιφέρειας, παρά την κερκόπορτα που άνοιξε το επιπόλαιο και ανεύθυνο θετικό ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου Δεσκάτης, δικαιώνει τους αγώνες της τοπικής κοινωνίας της Νεάπολης και δίνει μία προσωρινή ανακούφιση, μέχρι το επόμενο πυροτέχνημα κάποιου υπουργού. Συμμετέχοντας ενεργά στις κινητοποιήσεις των τελευταίων εβδομάδων, νιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε ένα μικρό απολογισμό.
Όπως δηλώναμε από την αρχή, το βασικό πρόβλημα της διασποράς τέτοιων κέντρων κράτησης στην ελληνική ακριτική επαρχία, πέρα από τα ζητήματα ασφαλείας, υγείας και υποδομών, είναι ο εποικισμός της εγκαταλελειμμένης περιφέρειας και η σταδιακή αντικατάσταση του γηρασμένου γηγενούς πληθυσμού από τις χιλιάδες αλλόφυλων λαθρομεταναστών. Αυτή η θέση δεν αποτελεί ευφάνταστο σενάριο, από την στιγμή που η ανεπαρκής φύλαξη των συνόρων, οι ευρωπαϊκές συνθήκες (βλέπε Δουβλίνο) και οι προβληματικές σχέσεις και συμφωνίες με τρίτες χώρες (είτε η άρνηση συνεργασίας της Τουρκίας, ως βασικής πύλης εισόδου είτε οι κατεστραμμένες δημόσιες διοικήσεις των “εκδημοκρατισμένων” από το ΝΑΤΟ χωρών, όπως το Ιρακ και το Αφγανιστάν είτε, τέλος, οι υπερβολικά αργοί ρυθμοί της γραφειοκρατίας χωρών όπως το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές) καθιστούν αδύνατους τον προγραμματισμό και την μαζικότητα της επαναπροώθησης των λαθρομεταναστών.
Μ’ αυτά τα δεδομένα, όπου και να εγκατασταθούν οι λαθρομετανάστες, θα μείνουν μόνιμα, αλλοιώνοντας μια για πάντα την εθνοφυλετική σύσταση του πληθυσμού των ελληνικών περιοχών. Τα κέντρα κράτησης πρέπει να είναι το τελευταίο κατασταλτικό μέτρο, αφού προηγηθεί η επίλυση των προβλημάτων που περιγράψαμε παραπάνω, από ένα κράτος το οποίο έκλεινε τα μάτια για δεκαετίες απέναντι στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, για να το ανακαλύψει προεκλογικά. Έστω και τώρα, όμως, ας δοθεί το βάρος στην κατασκευή του περιβόητου φράχτη του Έβρου, στην αναβάθμιση και σωστή λειτουργία των κέντρων πρώτης υποδοχής, στην τροποποίηση της νομοθεσίας, που δίνει τη δυνατότητα στους λαθρομετανάστες να αλωνίζουν την ελληνική επικράτεια και να αφήνονται ελεύθεροι σε κάθε έλεγχο και, τέλος, στην ανακούφιση και αποσυμφόρηση των περιοχών που έχουν ήδη το πρόβλημα, με σωστή αστυνόμευση και με αντισταθμιστικά οφέλη στους Έλληνες κατοίκους, οι οποίοι με την αυτοοργάνωση και την αντίστασή τους ανέδειξαν το πρόβλημα, που προσπαθούσε τόσα χρόνια να κουκουλώσει το κράτος.
Ο πρόστυχος τρόπος με τον οποίον η κρατική προπαγάνδα, με τα “παπαγαλάκια” της, προσπαθεί να στρέψει τους Έλληνες των Αθηνών εναντίον των Ελλήνων της επαρχίας, αποπροσανατολίζοντας από το πραγματικό πρόβλημα, βασίζεται στην ίδια διχαστική τακτική που κατακερμάτισε το συνδικαλιστικό κίνημα και πρέπει να μας βρει ενωμένους και προσηλωμένους στον σκοπό της απελευθέρωσης της πατρίδας μας.
Έχοντας τελειώσει ο «πρώτος γύρος» των κινητοποιήσεων, οφείλουμε να αναφερθούμε στο σκοτεινό πολιτικό παρασκήνιο που ενεργούσε όλο αυτό το διάστημα. Όπως αποδείχτηκε, η δήμαρχος Βοϊου παραδέχτηκε την συμμετοχή της σε παρασκηνιακές συνομιλίες με τον Χρυσοχοϊδη και τον Κουκουλόπουλο, χωρίς να ενημερώσει άμεσα την τοπική κοινωνία για τις αποφάσεις τους, ενώ και ο περιφερειάρχης παρουσίασε στην αρχή μία «ουδέτερη και συγκαταβατική» στάση απέναντι στα σχέδια του υπουργείου, για να αναγκαστούν αμφότεροι, τελικώς, να συμπλεύσουν με την καθολική και κατηγορηματική άρνηση της τοπικής κοινωνίας, όπως αυτή εκφράστηκε μέσω των ψηφισμάτων συλλόγων, μέσω σχολίων και παρεμβάσεων σε τοπικά ΜΜΕ και, κυρίως, μέσω της μαζικής συμμετοχής των κατοίκων, για περίπου τρεις εβδομάδες, στο μπλόκο της Νεάπολης, έξω από το στρατόπεδο Πόρτη.
Από κοντά στο χορό του παρασκηνίου συμμετείχαν και τα περισσότερα ΜΜΕ της περιοχής, που απεγνωσμένα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, ανέλαβαν, άτυπα, χρέη γραφείου τύπου του Χρυσοχοϊδη και προσπαθούσαν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη επιστρατεύοντας κάθε είδους «επιχείρημα», από την «εθνική αλληλεγγύη», που θυμήθηκαν όψιμα, μέχρι κατηγορίες συλλήβδην για «ξενοφοβία και ρατσισμό». Βλέπετε, η «λαϊκή βούληση» είναι σεβαστή και αποδεκτή μόνο όταν συμπίπτει με τις επιδιώξεις ορισμένων. Το μόνο σίγουρο είναι πως αλληλεγγύη σημαίνει ότι όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, τον βοηθάς να σβήσει τη φωτιά. Δεν πετάς τα φλεγόμενα αντικείμενα στην δική σου αυλή.
Όσο για την αριστερά, από το ΚΚΕ, που έκανε τις εμφανίσεις του δι’ αντιπροσώπων στο μπλόκο της Νεάπολης, με αρχικές δηλώσεις όπως: «Είναι επικίνδυνες οι απόψεις περί αντικατάστασης πληθυσμού» και πως «δεν υπάρχει εθνοφυλετική συνοχή στην περιοχή», οι οποίες ανασκευάστηκαν τελικώς, μετά από παρεμβάσεις συναγωνιστών, μέχρι και τα υπόλοιπα κομματίδια, τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ταύτιση με την κοινωνία άρχιζε και σταματούσε στην άρνηση της χρήσης του στρατοπέδου ως κέντρου φύλαξης λαθρομεταναστών, καθώς τα ορφανά του Στάλιν θα προτιμούσαν οι λαθρομετανάστες να εγκατασταθούν ελευθέρως στην περιοχή, δημιουργώντας, στο μυαλό τους, ένα νέο «προλεταριάτο», με την παράλληλη δημιουργία γκούλαγκ για τους αντιφρονούντες «εχθρούς του λαού». Ο επιλεκτικός αντεθνικός ψευδοανθρωπισμός, που καταλήγει σε ρατσισμό απέναντι στους Έλληνες, φαίνεται να χάνει την γοητεία του τελευταία, μια και η οικονομική κρίση απαιτεί ξεκάθαρες θέσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις θέσεις ορισμένων κατ’ επάγγελμα «ανθρωπιστών» – διαπλεκόμενων εκπροσώπων ΜΚΟ, που διαχειρίζονται παχυλά δημόσια κονδύλια, για να κάνουν σε πολλές περιπτώσεις την βρώμικη δουλειά του κράτους σε ό,τι αφορά στην προπαγάνδα του «πολιτικά ορθού».
Μέσα σ’ αυτό το νοσηρό κλίμα, αποκτά ιδιαίτερη σημασία η ανυποχώρητη στάση των κατοίκων της Νεάπολης Βοϊου ενάντια στη χρήση του στρατοπέδου Πόρτη ως χώρου κράτησης λαθρομεταναστών. Ενός στρατοπέδου, στο οποίο, όπως έχει καταγγελθεί από κατοίκους και αποσιωπηθεί από τα ΜΜΕ, λίγους μήνες πριν καταργηθεί
από το φιλικό site news.kozaninet.gr
